“Ik was blij verrast toen ik erachter kwam dat beschermd wonen zoveel mogelijkheden en uitdagingen biedt. Ik ben vanaf mijn achtste meerdere keren opgenomen geweest, op mijn negentiende vroeg ik mij af ‘hoeveel kan ik nog, ik kan niet eens op mezelf wonen’. Mijn eerste jaar was echt nog een jaar van ups en downs. Ik deed mee, organiseerde ook wel mee, stapje voor stapje ga je meer doen en komt je gevoel van eigenwaarde terug. Ik voelde op een bepaald moment dat de dagbesteding geen voldoening gaf. Ik wilde ergens aan bijdragen, me nuttig voelen, dat is belangrijk voor mij. Die kansen zijn er volop. Ik zit inmiddels in de cliëntenraad, van daaruit hebben wij het initiatief genomen om de jaarlijkse cliëntenradenbijeenkomst voor de RIBW Alliantie te organiseren. De bestuurder Lidy Zaat was meteen positief. We kregen een mooi budget, ze had het volste vertrouwen in ons. We hadden in principe vrij spel en de dag zelf was geweldig. Dat voelde zo goed. Ik werd kort daarna gevraagd mee te werken aan het ICT-project. Geweldig dat je gevraagd wordt vanwege je expertise, dat geeft een enorme boost. Ik kom van niets, ik voelde me niets. Nu ga ik een opleiding doen, wil ik op termijn op mezelf gaan wonen en heb ik ondertussen ook nog geleerd geduldig te zijn. Stapje voor stapje, want ik weet dat ik in mijn enthousiasme ineens alles tegelijk kan willen. Ik leun nog op de stichting, maar ik laat steeds een vinger los. Zonder participatie had ik er veel slechter voor gestaan. Ik heb weer een leven, ik ben weer mens geworden.”